GR128: Dranouter – Zillebeke (25,2 km)
West-Vlaanderen
STARTLOCATIE: Bushalte Dranouter – De Bonte kattenhoek, Kauwakkerstraat (coördinaten: N50°74.403 E002°78.794)
PRAKTISCH:
– Parkeer de auto aan het bezoekerscentrum “De Palingbeek”, Vaartstraat 7, Zillebeke.
– Neem hier de belbus naar Dranouter – De bonte kattenhoek (reserveer de belbus op voorhand 059/565 256).
Prijs ticketje: 2€, met 10-rittenkaart: 1,60€)
De busrit duurt 15 à 20 minuten.
Kom je met de trein: neem dan de belbus aan station Ieper.
Na een hobbelige busrit zet het belbusje ons af ter hoogte van het houten calvariekruis dat herinnert aan de moord op 3 geestelijken door de bosgeuzen in 1568. We bevinden ons hier op een boogscheut van de Franse grens en genieten meteen van het mooie uitzicht op het heuvelende land.
Met ons tienen vertrekken we gezwind en duiken al snel het Papestraatje in. Dit hol weggetje blijkt een overblijfsel te zijn van de Romeinse heirweg die Cassel met Wervik verbond. Het is oppassen geblazen want de uitstekende kasseistenen op het dalende pad zijn nat, dit in combinatie met wat modder zorgt ervoor dat we geconcentreerd moeten blijven om geen slippertjes te maken.
Wat verder spotten we de wijngaard van wijngoed d’hellekapelle en langs deze trekken we nu richting de Kemmelberg. Mooie wegels brengen ons in het valleitje van de Douvebeek en nadat we deze hebben we gedwarst beginnen we aan de beklimming van de Monteberg.
We kiezen voor een prachtig nieuw graspad dat door een golvende akker aan hoogte wint. Zo bereiken we de wijngaarden op de zuidflank van de Monteberg waar de wijnstokken prima gedijen. We stappen rond zo’n wijngaard en genieten achter ons van een fantastisch uitzicht richting Frankrijk. Dit is echt een schitterend deel van het parcours want de rood-witte streepjes van GR128 sturen ons nu door een bosje om daarna een adembenemend uitzichtpunt aan te doen.
Op deze locatie merken we de menhirs op van Jean-Louis Muller die bestaan uit gevlochten wilgentakken. Hiermee maakt de kunstenaar een duidelijk link met de prehistorie en het moet gezegd, dit kunstwerk staat hier echt op z’n plaats.
Via een trappenpad verlaten we deze mooie locatie en dalen daarna richting Kemmel-dorp. We stappen door het kasteeldomein “De Warande” alwaar de blauwe boshyacinten het beste van zichzelf tonen en kiezen na 7,5km voor een terrasje op de mooie ‘dries’ van Kemmel. We zitten op het juiste moment onder de grote paraplu’s want net op dat moment openen de hemelsluizen zich, van geluk gesproken.
Nadat we ons vochtgehalte op peil hebben gebracht stuurt een mooie wegel ons weg van het dorp. We rondden het kasteelpark en zien in de verte de kerktoren van onze volgende bestemming, Wulvergem.
Het is net middag als we het dorp binnenlopen en de magen beginnen te protesteren. Het terras van café Basseville vormt de ideale locatie voor onze middagstop. Het is moeilijk kiezen want er staan maar liefst 340 streekbieren op de kaart. De patron raad z’n eigen brouwsel aan, een ‘Basseville’. Deze tripel werd door onze kenners meteen goed bevonden.
Het derde deel van de GR-etappe zal ons naar Wijtschate brengen. Via een golvende aardewegel wandelen we nu door een open landschap,ier zijn we wat de speelbal van een opstekende zuidwestenwind maar dat deert ons niet echt. In de verte zien we een bosje op de top van een heuveltje, het gaat hier om de Spanbroekmolenkrater ofwel de ‘Pool of peace’. Deze krater ontstond in 1917 tijdens de slag om Mesen. In totaal zijn er in de nabije omgeving 19 van deze kraters maar deze is de beroemdste. Van hieraf worden we opnieuw getrakteerd op mooie uitzichten op de prachtige omgeving.
Net voordat we Wijtschate binnenwandelen doorkruisen we het Kampagnebos waar we op de “Dietrich schaft” botsen. De Duitsers groeven 30 verticale putten van elk 25m diep, deze kwamen uit op horizontale gangen die in de richting liepen van de Britse linies. Zo hoopte men de bommen van de Geallieerden te vinden die de Britten onder de Duitse linies hadden ingegraven.
Hier rond Wijtschate werd zwaar strijd geleverd en dat zie je nu nog aan de vele oorlogskerkhoven en monumenten die herinneren aan deze wrede tijd.
We verlaten het geboortedorp van ex-Miss België Annelien Coorevits en trekken via een lange weg richting de Huikerbossen. Onderweg zien we in de velden talrijke bunkers en aan de oprit naar een boerderij ligt een stapeltje obussen te wachten totdat ze door DOVO worden opgehaald; het oorlogsverleden is hier nooit veraf.
Terwijl we de bossen doorkruisen begint het ferm te regenen, we blijven even onder bomen staan totdat de weergoden beslissen om de kraan dicht te draaien. Bijna onmiddellijk hierna verschijnt er een deugddoend zonnetje en kunnen we beginnen opdrogen. We naderen nu snel het provinciedomein de Palingbeek die we via een mooi onverhard pad binnenwandelen. Onze laatste kilometer is heel afwisselend want via een mooie bospassage komen we aan een spiegelende waterplas waar heel wat foto’s genomen worden. Aan het volgende asfaltje verlaten we de rood-witte streepjes van GR128 die heel de dag onze leidraad waren door deze prachtige omgeving. Dit was een zeer mooie wandeltocht in goed gezelschap die we op gepaste wijze afsluiten op het terras van de Palingbeek.
Onder het kaartje kun je de gpx downloaden.
Klik HIER voor de fotoalbum. Hieronder tal van nuttige downloads.
